Voorbij het dogma van het document
Gepubliceerd: 14 augustus 2020
Door: Martijn Aslander
Tegenwoordig vind je mijn wekelijkse portie belevenissen, inzichten, mijmeringen én handige tips op World Hey bekijk hier de laatste of schrijf je hieronder ↓ eenvoudig in en je ontvangt ze in je inbox.
Het zal menigeen verbazen, maar van simpele programma’s als Microsoft Word of Google docs raak ik hopeloos in de war. Noem het knopjesvrees, of gebrek aan motivatie, maar het feit is eigenlijk gewoon dat ik een hekel heb aan het creëren van documenten.
Documenten zijn het dominante transportmiddel in en tussen organisaties. Ze hebben doorgaans het formaat van staande of liggende a4tjes, of een verzameling daarvan, en heten .pdf, .doc of .xlsxl.
We zijn gewend aan documenten, we denken dat we niet zonder kunnen. Maar dat is een dogma. Documenten zijn gemeengoed, maar absoluut niet een goed idee.
Nou ben ik heus niet tegen álle documenten; een eindreportage in de vorm van een pdf, of een interview, zijn prima legitieme documenten, maar voor heel veel andere soorten informatie zijn documenten gewoonweg geen handige vorm. Integendeel. Het metadateren van documenten is buitengewoon lastig. Het vertraagt in plaats van versnelt. (Lees vooral nog eens de Informatiedoctrine, die ik schreef met Mark Meinema en Arjan Broere.)
Ik ben ervan overtuigd dat we in de ‘nieuwe tekstrenaissance‘ de documenten moeten gaan loslaten. Voor een boek in opdracht van de KNVI schreef ik er een essay over, waarvan ik de Engelse versie alvast mag delen:
Past the Dogma of the Document