Zingen in Tivoli

Ik zing best vaak. Maar meestal als niemand het hoort. Of alleen mijn kinderen. Zingen voor een zaal leek me het aller-engste wat er is en ik dacht dan ook dat ik dat NOOIT zou doen.
Tot twee weken geleden.
Op 6 november jl, gaf ik een lezing in muziektheater(!) Tivoli, op het Doxis Seminar. Dagvoorzitter Jim Jansen (de hoofdredacteur van New Scientist) had bedacht dat het leuk zou zijn als zijn oude buurman, een pianist die op commando elk nummer kan spelen, de sprekers muzikaal zou aankondigen.

Nadat ik me had afgevraagd hoe dat dan praktisch in zijn werk ging (waar blééf deze beste man, bijvoorbeeld, als ik begonnen was? Antwoord: Nou, die blijft gewoon zitten op zijn pianokruk) sprong er een ideetje in mijn hoofd: als ik de pianist nou zou kunnen verleiden om ook tijdens mijn lezing af en toe een moppie te spelen,  dan zou ik mijn verhaal kunnen vertellen aan de hand van een aantal illustratieve nummers. Ik zou bijvoorbeeld kunnen beginnen met  Age of Aquarius van The 5th Dimension, en dan via Ain’t seen nothing yet van Bachman Turner Overdrive (niet toevallig ook de titel van de proloog van Nooit Af) en Break on Through van The Doors naar Brand new day van Sting.

Nou, dat vonden ze wel een leuk idee. Ik begon even te oefenen met de pianist – we hadden onmiddellijk een klik – en bij Break On Through begon ik zomaar ineens mee te zingen. Nou is het een nummer dat ik helemaal uit mijn hoofd ken, dus dat trof, maar het ging dus ook nog eens hartstikke goed, zo goed dat ik ter plekke besloot: dit ga ik straks ook doen voor de volle zaal.
(Misschien was ik onbewust geïnspireerd geraakt door Bruno van den Elshout, die bij Stand-Up Stories spontaan was gaan zingen. Dat had hij nog nooit eerder gedaan, maar ineens had hij daar zin in.)

Zo gebeurde het dus dat ik in een prachtige bovenzaal van Tivoli zomaar LIVE HEB STAAN ZINGEN!! Dat had ik echt niet zien aankomen. Wellicht durf ik het filmpje nog eens te delen. Maar nu nog even niet. 🙂

Het smaakte enorm naar meer en ik ga dus de komende tijd maar eens hard repeteren… en wie weet schrijf ik over een tijdje wel zelf een liedje…. :).