Het Benny Neymaneffect

Gepubliceerd: 2 augustus 2019
Door: Martijn Aslander
Tegenwoordig vind je mijn wekelijkse portie belevenissen, inzichten, mijmeringen én handige tips op World Hey bekijk hier de laatste of schrijf je hieronder ↓ eenvoudig in en je ontvangt ze in je inbox.
Al jaren geleden las ik over het ‘Peterprincipe‘ (bedacht door Laurence Peter), dat stelt dat: “In a hierarchy every employee tends to rise to his level of incompetence.”
In grotere hiërarchische organisaties word je, als je niet al te dom bent, en je maakt niet al te veel fouten (belangrijk) en je wacht heeeeeeel lang, een jaar of tien of meer, dan word je vanzelf bevorderd tot het niveau waarop je nét niet meer competent bent.
Idealiter zou je dan één stapje terugmoeten in de organisatie, dat is beter voor je hart, je omgeving en de hele organisatie, maar door status en geldverlies ( vaak onder druk van je partner) blijf je dan zitten in die functie die net te zwaar gegrepen is. Dat is tot daaraantoe, en verklaarbaar. Maar wat er vervolgens gebeurt, daar was nog geen taal voor. Maar nu wel. Ik noem het ‘Het Benny Neymaneffect’.
Het Benny Neymaneffect (‘hij weet niet hoe/hij weet niet hoe/hij weet niet hoe’) treedt dus op nádat het Peterprincipe in werking is getreden. Je zit boven je niveau te werken, maar je verdomt het om toe te geven dat je ergens over moet beslissen waar je eigenlijk geen of te weinig verstand van hebt. Waardoor je (vaak met publiek geld) veel te dure consultants vraagt om papier te maken waar je je achter kunt verschuilen. Mijn inziens de ware oorzaak van de meeste ICT-debacles bij de overheid. Beter is om eerlijk te zeggen dat je iets niet weet en om hulp te vragen. Dat veel slimmer, fijner, verstandiger en goedkoper.