Bij de Politie
Trouwe lezers van mijn nieuwsbrief weten dat ik me de laatste tijd veel met de politie bemoei. Met de hele veiligheidsketen inmiddels: Defensie, veiligheidsregio’s, Brandweer, meldkamers, OM en zelfs de rechtspraak. Geen overbodige luxe, want poeh wat wordt daar innig langs elkaar heen gewerkt, zeg. En dat kan ook bijna niet anders, het is volkomen logisch dat dit soort grote organisaties worstelen met de dynamiek van deze tijd; het zou wonderlijk zijn als alles perfect ging.
Ik ben onderdeel van een indrukwekkend groot programma waarin ik 4500 Operationeel Experts van de politie zie in een dertigtal sessies. Ik heb aan twee kanten blauw bloed; beide grootvaders zaten in het vak en mijn overgrootvader reed als veldwachter nog te paard met de sabel op het Friese platteland. Sinds ik als jochie in de bieb het boek Het Blauwe Leger van Bert Bommels las bleef de politie me interesseren. Dus als ze bellen, dan kom ik. (Als ik de politie bel, dan komen ze ook altijd, tenslotte.)
Het is een boeiende organisatie, die politie. Afgelopen jaren waren ze druk met een krankzinnig complexe nationalisering die eigenlijk een decentralisatie is. Maar waarvoor je dus eerst een aantal zaken flink op orde moet hebben centraal om überhaupt de bevoegdheden daar te leggen waar ze horen: laag in de organisatie, in de regio en context die daarbij hoort.
Maar dat is dus een mindfuck van jewelste voor de meeste mensen daar, die soms volkomen murw zijn geslagen door de complexiteit van de politie-organisatie en de maatschappelijke krachten die daarop werken (om nog maar niet te spreken over de mijns inziens kwalijke rol van de politievakbonden daarin).
En in dat krachtenveld mag ik dus verhalen delen en oplossingsrichtingen helpen bedenken. Zoals de hobby-politie en de Schaduwacademie.
Wat ik met name aan het doen ben is ‘honeypots‘ neerzetten, die gemotiveerde enthousiaste mafkezen en rebellen aantrekken, en die vervolgens ‘empoweren’ tot het uitdokteren van slimme simpele oplossingen en weerbaar maken tegen bureaucratie. En ook nog met open vizier, zodat saboteurs en pessimisten het nakijken hebben. Mooi en dankbaar werk.
En het brengt met op bijzondere plekken. Zo zag ik diverse werkende drugslabs (poeh wat komt er toch een hoop complexe narigheid van die labs), en was ik bij een indrukwekkende meldkamer in Ypenburg met een zaal vol grote en mega-grote schermen. Waar heel voelbaar was waarom die nationalisering van de politie nodig was. Na de aanslag in Utrecht kon ineens moeiteloos al het inkomende telefoonverkeer van Utrecht worden doorgelust waardoor de meldkamer zich kon bezighouden met zaken rondom het opsporen van de dader.
Oja en ik kreeg deze:
Ik had er al een van Defensie.… En nu ben ik dus benieuwd of ze ze ook bij de Brandweer hebben…:).