Een Indian Summer met hobbels

Wat een mooie zomer hadden we. Ik had in de aanloop ernaar toe al flink wat lopen klussen en opruimen in de tuin, en samen met wat helpende handen van planken en een aanrechtblad een soort van buitenkeukentje geknutseld. En op mijn 46e verjaardag werd ik verrast met een buitenoven van het Haarlemse bedrijf Bastard. Een geweldig ding, in de traditie van de Indiase Tandoori ovens. De meeste mensen kennen wellicht de vergelijkbare Green Egg. Groente, vlees en vis grillen op zo’n ding is echt niet te vergelijken met een BBQ. De smaak is echt geweldig. En als je eenmaal  groente op deze manier hebt bereid en geproefd snap je ineens de lol van gekookte groente niet meer.

Met het gezin gingen we een dikke week naar Portugal, een eindje boven Lissabon. We verbleven een paar dagen in Sintra, dat los van de bijna Venetië-achtige drukte, echt spectaculair mooi is: oude gebouwen, bossen en parken… je voelt gewoon de rijke geschiedenis terwijl je daar rondloopt. Ons verblijf was in een oud Tempelierscomplex dat daar was gebouwd om de Moren in het kasteel verderop te belegeren. Die Tempeliers fascineren me al sinds ik in mijn tienerjaren de strip Joris Jasper erover las. Het boek Het heilige bloed en de heilige graal (waarop Dan Brown zijn Da Vinci code gebaseerd heeft volgens mij) kwam pas veel later. De straat achter mijn huis heet trouwens de Tempelierstraat, dus ik vermoed dat ik in Haarlem in de buurt woon waar vroeger Tempeliers zich hadden gevestigd.

Tijdens de verhuizing naar onze tweede accommodatie in Portugal stootte ik nogal onhandig met mijn schouder tegen een deurkruk. Dat zou een paar dagen later nog een staartje krijgen….

Op mijn Kindle ontdekte ik een roman dat ik vorig jaar na een lovende recensie had gekocht; Reconquista. Wat een schot in de roos. Het boek speelt zich af op het hele Iberische schiereiland aan het einde van de 11e eeuw, wat meteen een mooie context (en mooie geschiedenislessen) gaf aan de omgeving waar ik me bevond. Van de rest van mijn leesplannen kwam daardoor weinig terecht, al heb ik wel elke dag een samenvatting van een boek gelezen op Blinkist. Dit waren mijn aanraders:

Waar ik inmiddels aan gewend ben is dat op vakantie gaan met kindjes van anderhalf en vier jaar officieel wel vakantie heet, maar in de praktijk snoeihard werken is. En dat hoort er gewoon bij. Robin en Pixie hebben zich flink vermaakt. Na een paar dagen vierden we de vakantie met vrienden en hun kinderen in een mooi huis met een buitenkeukentje en een zwembad. Ik had me voorgenomen om mijn microhabit-experimenten wat aan te scherpen en schroefde de intensiteit van mijn push-ups flink op.

Maar na een paar dagen kreeg ik ineens een vreemde stekende pijn achter mijn rechterlong. En een dag later ook aan de voorkant. Nou kan ik best wat pijn hebben, maar als ik moest niezen of lachen klapte ik werkelijk dubbel van de pijn. Bij thuiskomst in Nederland heb ik toch maar even de huisartsenpost bezocht. Ik bleek mijn tussenribspier flink verrekt te hebben (ik wist niet eens dat ik tussenribspieren had :)). De extra push-ups in combinatie met die klap tegen mijn schouder bleken samen de boosdoeners. Pijnlijk en vermoeiend, maar inmiddels weer bijna over, gelukkig.

Oja, ik mocht als lid van het Vuurtorengenootschap en als ambassadeur van Innofest nog even aanschuiven bij Into The Great White Open; een van de fijnste festivals van Nederland.

Bij thuiskomst moest ik even flink aan de bak, met mijn uitgeverij andere lopende projecten zoals de Schaduwacademie, het festival, de marketing van het Hunebedboek, en een behoorlijke dosis zakelijke sores door een paar inschattingsfouten aan het begin van het jaar. Na een paar slapeloze nachten heb ik de bakens verzet en inmiddels ga ik vol vertrouwen een spannend en boeiend najaar in. En ik heb er zin in!