Het allergrootste nieuws van 2017 was voor mij natuurlijk de geboorte van onze dochter Pixie. Ineens waren we met z’n vieren: wat een maf gekkenhuis. En er is iets opmerkelijks: sinds Pixie er is heb ik geen behoefte meer aan vakanties om bij te komen, maar vind ik het het fijnst om thuis te zijn. Blijkbaar iets met meer aarding en rust?
Pixie is een ontzettend grappig en vrolijk kind, zo mogelijk nog enthousiaster dan haar grote zus Robin, die inmiddels drieënhalf is.
En Anke is een fantastische mama; zonder haar was ik nergens!

2017 was ook het jaar waarin mijn buitenlandse avonturen serieuzere vormen begonnen aan te nemen, na een paar jaar spelevaren. Ik was dit jaar in Roemenië, Kopenhagen, België, Teheran en meermalen in Zuid-Afrika – daar gaat het inmiddels zelfs zo goed, dat ik de mainstream krant heb gehaald en ben geïnterviewd door Entrepeneur Magazine – iets wat stiekem al heel lang op mijn bucket list stond. (En nu nog Wired, Fast Company en Inc. :))

Internationaal aan de weg timmeren, dat kan trouwens ook gewoon in Nederland. Zo mocht ik het afgelopen jaar spreken op het Nationaal Export Event en op het jaarlijkse JCI congres, dat dit jaar in Nederland plaatsvond.

Zodra je internationaal zaken doet heb je te maken met andere culturen en zakelijke mores, dus ik vond dat er een andere website moest komen. Een wat serieuzere dan de ‘gezellige’ Nederlandse versie. Mijn internationale website heeft al een klein jaartje in bèta gedraaid en is binnenkort echt af.
Wat er nu moet gebeuren is dat ik als de wiedeweerga – oftewel asap – meer Engelse content moet gaan vergaren. (Laat dit mijn voornemen voor 2018 zijn.)

Verder stond 2017 voor mij in het teken van het amuseboekje van Nooit Af in het Onderwijs; een voorproefje van het boek dat in 2018 zal verschijnen en waaraan we momenteel de laatste hand leggen en waarvan we er al een paar duizend hebben voorverkocht. (Mocht je het boek ook alvast willen bestellen, dan kan dat via deze link.) De actie met de amuseboekjes heeft erg goed uitgepakt. Er zijn meer dan 40.000 boekjes verkocht en ze zijn terechtgekomen op zo’n beetje alle belangrijke plekken in het onderwijsveld. Voor leraren bleek het een feest der herkenning, en ook voor mensen buiten het onderwijs smaakte de inhoud naar meer. Ze zijn overigens nog steeds te bestellen.

(In haar zoektocht naar de ins en outs van het onderwijsveld en de geldstromen, kwam Annette Dölle trouwens iets wonderlijks tegen: sprekers die bedragen boven de 6000 euro krijgen, voor een lezing voor leraren. Dat voelt nogal scheef. Ik gun iedereen zijn geld, maar in het publieke domein mag je best wat terughoudender zijn….)

Ook was het afgelopen jaar het jaar waarin ik me meer dan ooit hard heb gemaakt op politiek gebied. Het nieuwe democratische initiatief GeenPeil waar ik hoge verwachtingen van had is jammerlijk mislukt, maar ik sta nog steeds pal achter het idee. Zo ben ik ook bijzonder gelukkig met het referendum dat eraan komt over de Sleepwet en vind ik het besluit van het nieuwe kabinet om de Wet op het Raadgevend Referendum weer af te schaffen ontzettend dom. Je zult mij niet horen zeggen dat een referendum het BESTE middel is voor democratie, maar dit voelt een beetje als de auto verkopen omdat de asbak vol zit. Na één keer iets proberen er alweer mee ophouden? Zo leren we natuurlijk nooit iets.
Maar misschien kunnen we er toch nog iets aan doen..?

Nieuw voor me in het afgelopen jaar – maar heel erg leuk en spannend en onnoemelijk interessant – was het begeleiden van Politie en Brandweer, met een Martijn-mix van een hands-on-aanpak, tech-bewustzijn, digitale vaardigheden en ‘durf te vragen’. Daar kon ik het in 2018 zomaar eens drukker mee krijgen.

Kom maar op, 2018!