Terug naar het platteland

Daags na het verschijnen van mijn vorige nieuwsbrief waarin ik aandacht besteedde aan het overlijden van Chriet Titulaer, werd ik in het Noordhollands Dagblad omschreven als een ‘moderne Chriet’. Iets teveel eer misschien, maar toch leuk! Het betrof een aankondiging voor een optreden in Dorpskamer De Dregt in Schellinkhout, een dorpje vlakbij Hoorn, in Noord-Holland. Het optreden had ik te danken aan Mariette Zabel, een oud-klasgenoot van de lagere school, die toevallig weer op mijn pad was verschenen.
Het was een top-avond.
Een lezing, op zaterdagavond, in een dorpszaaltje met gezellige tafeltjes en een bar en een zeer gemengd publiek in de leeftijd van 12 tot 75, dat 5 euro entree betaalt, dat is geen lezing, dat is een uitgaansavondje, theater! En dan voel ik me als een vis in het water.

Aan het begin grapte ik dat ik makkelijk zes uur zou kunnen doorpraten. En toen ik er na ruim tweeënhalf uur toch maar een eind aan breide, bleken er mensen te zijn die best nog meer hadden willen horen. ‘We willen de zes uur!’ werd er geroepen.

Waarop we plannen zijn gaan maken voor een XL-versie, ergens deze zomer, in hetzelfde dorpshuis, maar dan in een zomergasten-achtige setting, met muziek en fragmenten tussendoor.

Lezingen geven is doorgaans een nogal grootsteedse bezigheid, maar ik vind het dus juist heel erg leuk – als dorpsjongetje – om op te treden op het platteland. Misschien moet ik maar eens een dorpstournee, een veldtocht, overwegen.

Deze zomer, ik heb het al eens genoemd, sta ik in de line-up van de Zwarte Cross, Nederlands grootste festival, georganiseerd door o.a. Gijs Jolink, van Jovink en de Voederbietels (die overigens voor de allerlaatste keer gaan optreden dit jaar op de Zwarte Cross) en bovendien de zoon van Bennie Jolink, frontman van Normaal. Die ik uiteraard ken uit mijn jeugd, van de tijd dat je in ons dorp móést kiezen, tussen Doe maar en Normaal, als waren het de Beatles en de Stones. (Ik droeg overigens gewoon de buttons van beide bands op mijn spijkerjasje, tegendraads diplomaat als ik ben.)

Ik zag laatst trouwens een ontzettend interessante documentaire over Normaal, uit 2015. En, over het platteland gesproken, nog een geweldige must-see-docu: Brommers kiek’n.

Wat me ineens brengt op de volgende app-tip:

Wondershare Video Converter Ultimate.

Want ik kijk dus nooit televisie, maar soms is er toch ineens iets wat ik wil zien. En ik weet het, in zo’n geval neemt men doorgaans zijn toevlucht tot Uitzending Gemist, maar ik heb altijd ruzie met de interface van Uitzending Gemist. Ik vind het gedoe. Of ik ben weer te laat en dan is het programma niet meer beschikbaar…
Maar met wondershare dus, kun je met een simpele muisklik bijna ieder programma downloaden en rustig bekijken wanneer het jou uitkomt!