De singer-songwritermetafoor

Gepubliceerd: 8 december 2016

Door: Martijn Aslander

Categoriën: Algemeen, Overige

Deel dit bericht:

Tegenwoordig vind je mijn wekelijkse portie belevenissen, inzichten, mijmeringen én handige tips op World Hey bekijk hier de laatste of schrijf je hieronder ↓ eenvoudig in en je ontvangt ze in je inbox.


Volgend jaar zit ik 30 jaar in het ondernemersvak, waarvan inmiddels ook al zo’n 15 jaar in het sprekersvak.
Onlangs bedacht ik voor het eerst een handige metafoor voor de manier waarop mijn lezingen tot stand komen.

Mijn werk lijkt namelijk ongelofelijk op dat van de singer-songwriter.
Want eigenlijk schrijf ik liedjes. Maar dan zonder instrumentale begeleiding. En met niet al te veel melodie.
Ik schrijf die liedjes overigens niet aan een tafel, of in een studio, maar op het podium, terwijl ik sta te performen.

Net als de Beatles ben ik begonnen in kleine obscure zaaltjes die me de vlieguren boden om ergens heel goed in te worden. Inmiddels trek ik volle zalen en volgens jaar schijn ik zelfs voor 13.000 man te mogen optreden.

Mijn liedjes gaan over wat ik meemaak, over de dingen die me verwonderen, over wat ik lees, hoor en zie. En als je al 15 jaar meedraait in dit vak heb je een behoorlijk repertoire opgebouwd.

Ik heb al een stuk of 40, 50 albums afgeleverd, in diverse genres. Er zitten hits tussen, en minder bekende deuntjes.
Bij een optreden beslis ik ter plekke, op basis van factoren als context, sfeer, publiekssamenstelling, de gebeurtenissen van de dag, de vorige spreker, de dagvoorzitter, etc, welke liedjes ik ga spelen en in welke vorm: van elk nummer kan ik de korte of de lange variant spelen en de jazz-, de klassieke – of de hardrockversie.

Je moet er van houden, natuurlijk. Van mijn liedjes.
Ik kan niet iedereen pleasen. Maar ik kan er wel voor zorgen dat mensen die drie, vier keer per jaar naar een optreden van mij komen luisteren, toch niet verveeld raken.