Podiumbeest

Een flink deel van mijn tijd wordt gevuld met het geven van lezingen. En daar geniet ik van. Wellicht heb ik toch meer van mijn grootvader van moederskant Albert Lucien, die naast fanatiek amateurgeoloog, politieagent, plannenmaker ook nog eens podiumbeest was in de jaren zestig met zijn acts op de xylofoon en de glasharp.

Het leukste van het podium vind ik dat ik nieuwe ideeën uitvoerig kan testen en kan aanpassen. En nieuwe verhaallijnen kan oefenen, en gave nieuwe bijzondere mensen mag ontmoeten. En met de opbrengst alle mooie, maar uiterst onrendabele ideeën kan financieren. 🙂

Afgelopen maand zaten er weer pareltjes tussen. Ik mocht optreden voor de gehele top van het ministerie van Economische Zaken, en vond daar een verrassend nieuwsgierig, kritisch en open publiek. Gaaf om over de grote thema’s van dit land te mogen praten met de mensen die er daadwerkelijk invloed op hebben. En ik ben er hoopvol over.  Alleen mijn kritiek op het Topsectorenbeleid vonden ze niet zo leuk. Wellicht was ik daarover een beetje verkeerd geïnformeerd. Ik kreeg heel sportief van de baas een uitnodiging voor koffie met tekst en uitleg. Een paar weken later mocht ik optreden voor het ministerie van Buitenlandse zaken en kon ik live uitleggen waarom ik vond dat economische diplomatie zoals zij in Kaapstad aan het doen zijn, mij heel zinvol lijkt en hoe Nederland de wereld kan inspireren (lijkt me hard nodig) en hoe het ministerie en haar netwerk daar sprekers uit Nederland slim voor kan inzetten. Leuk ook om Rob tegen te komen die ik al eens in New York had ontmoet.

In Arnhem mocht ik optreden bij Media Villa in Stadsvilla Sonsbeek, via dierbare vakbroeder Marco Derksen. De zaal was in no time uitverkocht (dat blijft een leuk fenomeen en is ook wel eens anders zoals onlangs in Haren toen er echt niemand kwam). Fijne vibes daar in Arnhem met een mooie mix van dierbaren en mensen die nog nooit van me gehoord hadden.

Op de Dutch Design Week mocht ik de grootste klanten van ABN AMRO toespreken en daar zaten mooie topondernemers tussen zoals de mensen van de Efteling. Wat uiterst grappig was is dat ik half grappend riep dat de tijd van lange plannen schrijven echt wel voorbij is en dat als iemand ( ook een bank) aan je vraagt of je iets op papier wil zetten, je dat lekker niet moet doen. Hetgeen iets later resulteerde in deze tweet. Een betaalde tweet door ABN AMRO nog wel. Ik vind het hilarisch allemaal.

Qua inhoud van mijn verhaal blijf ik natuurlijk de sociaal-maatschappelijk en economische impact van technologie verkennen en die in toegankelijke taal uitleggen aan iedereen. Steeds vaker krijg ik te horen waar dan de mens blijft in al dit technologische geweld. Ik denk er veel over na, heb er mooie gesprekken over en verwerk steeds meer van die inzichten in mijn lezingen.

Komende maand mag ik in mijn hometown Haarlem optreden op een fijne plek: een bieb op het station. Onwijs leuk.

En voor volgend jaar regent het nu al boekingen in het buitenland. Met die lezingen in het buitenland lijkt overigens iets vreemds aan de hand (of iets heel logisch, dat is natuurlijk een perspectiefkwestie); als je daar niet heel veel geld vraagt voor een lezing word je überhaupt niet serieus genomen…daar kom ik in een volgende nieuwsbrief op terug.