Uurtje-factuurtje uit de tijd: verkoop een abonnement op jezelf

Dit artikel verscheen op 19 november 2009 op de website van VKbanen.De website bestaat niet meer, dus het artikel was ook foetsie. Maar gelukkig is er Evernote – good old Evernote – en kon ik het gewoon terug toveren.

De manier waarop wij werken is hopeloos ouderwets, vindt lifehacker Martijn Aslander. Door de week ’s ochtends naar kantoor, ’s avonds weer naar huis en aan het einde van de maand een afgesproken bedrag op je bankrekening. Dat kan toch zoveel creatiever? Door een abonnement op jezelf te verkopen bijvoorbeeld.

“Het dominante beloningsconstruct dat de westerse samenleving hanteert is dat van tijd ruilen voor geld. Een prima idee in een tijdperk van fabrieken waarin je feitelijk de tijd die ‘handjes’ bezig zijn met een produktieding beloont met een vast bedrag.
In den beginne werd dat opgelost met stukloon, maar later is dat omgezet in de salarisvorm die we nu kennen. In de advieswereld (bijvoorbeeld consultants en coaches) wordt veelal het uur-maal-tarief model gehanteerd, dat in feite op hetzelfde neerkomt: tijd-ruilen-voor-geld. Je hebt ook slimmeriken die dagdeeltarieven hanteren, zodat ze nog een beetje kunnen ‘spelen’ en schuiven met hun tijd.”

Informatiesamenleving
“We werken tegenwoordig niet meer met onze handen en zitten middenin een transitie richting een kennis- en informatiesamenleving waarin we beloond worden voor werken met ons hoofd. Wil je meer geld verdienen dan kun je of omhoog klimmen op de carrièreladder (hoe hoger, hoe meer beloning) óf meer uren draaien.
Dit is voor de meeste mensen best lastig. Meer uren draaien houdt een keer op (een mens moet ook nog slapen) en bovenin de piramide van de hiërarchische structuur is er domweg niet genoeg plek voor al die mensen, met alle gevolgen van dien (denk aan machts- en egogedoe, en alles waarover Joep Schrijvers al eens schreef in het boek ‘Hoe word ik een rat’).
Wat er nu gebeurt is dat veel mensen óf helemaal voor zichzelf beginnen als zzp’er, of hun uren bij hun werkgever terugschroeven om op een veilige manier uit te proberen hoe ze op een andere manier hun talenten en skills kunnen inzetten om geld te verdienen.”

Klussen
“Wat interessant is, is dat zowel de zzp’ers als de deeltijd- ondernemers vrijwel zonder uitzondering wederom het tijd-voor-geld concept toepassen op hun werk. In deze wereld wordt in termen van werk gedacht in ‘klussen’; de schoorsteen moet immers roken. Niet meer dan logisch als je een hypotheek hebt en elke maand de rente moet opbrengen. Geen klus betekent meestal: geen geld. Deze gedachte alleen al is overigens genoeg om veel mensen te beletten de overstap te maken van baan naar ondernemerschap. Ik ken mensen die met een tussenvorm werken, die enerzijds genoeg vrijheid en ruimte openlaat, maar anderzijds maandelijkse inkomsten garandeert.”

Abonnement
“Veel kenniswerkers zijn niet de hele tijd van waarde voor hun baas of opdrachtgever, maar wel op hele specifieke momenten, waarop ze zelfs het verschil kunnen maken. Kees Romkes (26) is net klaar met zijn studie, heeft een baan bij mindz.com, maar verkoopt daarnaast abonnementen op zijn talent en skills aan bedrijven. Door zijn leeftijd is het net iets te gek om al tarieven van een senior-consultant te vragen, maar voor veel bedrijven en overheden is hij zeker 100 euro per uur waard.
Zijn skills en talent? Social media, en alles wat gaat over communicatie-strategieën via het web. Zijn probleem? Dit soort skills wegzetten in een ‘klus’ is naast veel gedoe, ook niet echt een goed idee.
Social media zoals blogs, twitter en linkedin inzetten voor een bedrijf betekent een omslag in het denken. Dit kost tijd, inzicht, aandacht en dat soort dingen zijn qua tijd en waarde lastig in te schatten. Zijn oplossing? Een abonnement op Kees. Vraag hem om maandelijks een factuur te sturen en hij helpt je met plezier (Kees denkt niet in uren maar in impact).
Eens per maand factureert hij een paar ‘uur’. Voor de meeste bedrijven zijn die paar uur een schijntje vergeleken met de waarde die hij toevoegt. Hij blij, zij blij. Mocht nu blijken dat er meer aandacht van zijn kant nodig is, dan werkt hij gewoon een paar uur extra, die hij met plezier declareert als de situatie dat wederzijds rechtvaardigt.
Met vijf tot tien van deze contacten heeft hij al genoeg om rond te komen. Bedrijven die tevreden zijn maken reclame voor hem, en door lekker bezig te blijven ontwikkelt Kees zich, wordt hij meer waard en schaars.
De crux is dat bedrijven niet per se van hem vragen om de uren feitelijk te draaien. Bedrijven die aan het einde van de maand niet het gevoel hebben dat hij die drie uur waard is geweest hoeven de uren niet te betalen, maar Kees is slim genoeg om meer dan genoeg waarde te leveren om deze inkomstenstroom in gang te houden.
Hij spreidt op deze manier zijn risico’s, en leert op de ene plek waardevolle dingen die hij op een andere plek weer kan delen. Valt een klant weg, dan is er helemaal niets aan de hand, en maandelijkse inkomsten zijn verzekerd zolang hij van waarde blijft.”