Afrika en Amerika

En ja, ik was alwéér in Afrika. Voor de vierde keer inmiddels. Ditmaal niet in Kaapstad of Johannesburg, maar in Kaapstad én Johannesburg. En ook nog even in Pretoria.
Voor de eerste keer (en zeker niet voor het laatst) waren, naast Kim, ook Anke en Robin mee; heel fijn om dit nieuwe stuk van mijn leven eindelijk met mijn dierbaren te mogen delen.
Mijn werk in Afrika voelt een beetje als ‘kwartier maken’ voor alle gave mensen die ik in Nederland om me heen heb verzameld. Er zijn daar zoveel mooie en bijzondere dingen te doen…

Mijn bezoek begon met een lunchbijeenkomst met de Nederlandse consulaat-generaal Bonnie Horbach, een heel tof mens met een eigen nieuwe kijk op economische diplomatie die naadloos aansluit bij de Permanent Beta-gedachte. We gaan in de nabije toekomst zeker samenwerken.

Daarna gaf ik een lezing op het CFO Fintech evenement in Stellenbosch (nadat we natuurlijk nog even een bezoek aan een wijngaard hebben gebracht) waar ik Nicole Anderson uit Londen ontmoette, en Morne Mostert, de directeur van het Institute for Futures Research, die enorm nieuwsgierig is naar ons boek Nooit Af en heel graag samen dingen wil ondernemen.

Een paar jaar geleden ben ik begonnen met roepen dat ik ‘boardroom sparringpartner’ ben. En dat had gek genoeg de consequentie dat ik nu regelmatig word gevraagd om te gaan sparren in boardrooms…(Haha. En ik heb The Secret niet eens gelezen.)
Zo heb ik in Pretoria een hele dag besteed aan strategiesessies met de boards van Telkom en Trudon. Heel boeiend om over overnames, investeringen, nieuwe strategieën etc. te sparren op het hoogste niveau.

Ik leerde dat er volgens hen drie types nodig zijn om een gaaf bedrijf te bouwen: een ‘son of a bitch’, een ‘builder’ en een ‘dreamer’. De dreamer is nodig om het ambitieniveau hoog te leggen. Dat is wel een rol die mij past. Ik vind het met name gaaf om de bedrijven op zo’n manier uit te dagen, dat ze niet alleen willen groeien, maar dat ook de samenleving ervan profiteert. En dan dus niet met MVO-flauwekul, maar echt: ‘Building and enabling trust in a low-trust society.’

Een dag eerder was ik als afsluitende spreker aanwezig op een HR conferentie. En hoe geweldig ik het ook vind om de financiële wereld aan het denken te mogen zetten, met ménsen werken vind ik nóg leuker, dus hier voelde ik me als een vis in het water. En het gebeurt zelden dat ik alle sprekers op een congres de moeite waard vind, maar dat was nu aan de hand..
Suzan Briganti bijvoorbeeld, uit Silicon Valley, die bezig is metcrowdswarming. Ze heeft 15.000 mensen in haar zwerm, voor research. (Jaren geleden riepen we al dat dat zwermgedoe nog wel eens heel groot kon worden.)

En dan die geweldige Richard Mulholland, die om de 3 zinnen ‘fuck’ riep (maar wel op precies de goede momenten), en de aanwezigen er fijntjes op wees dat we ons niet zo druk moeten maken om de nieuwe technologie, want ‘we redden ons er heus wel mee’ en ik denk dat hij daar gelijk in heeft.
Richard schrijft speeches voor de top van het bedrijfsleven, ziet eruit als de zanger van ACDC (en komt toevallig ook uit Schotland) en maakt een geweldig statement door te zeggen dat zijn club geen medische kosten vergoedt, maar dat wel alle tattoos gratis zijn! ‘Tattoos are on the house’, ook voor klanten. Verder geldt er in zijn bedrijf geen kledingcode, maar hij vindt gewoon dat je altijd moet proberen de ‘best looking version of yourself’ te zijn. Verfrissend.

Tussen alle drukte door hebben we uitstapjes gemaakt naar Camps Bay en Hout Bay, en hebben we enorm genoten van een spectaculair uitzicht op de tafelberg.

Robin vond het fantastisch allemaal. Er was helaas geen tijd om ’the big five’ te gaan spotten in het wild, maar de ‘rock dassie‘ (oftewel de Kaapse klipdas) en de eekhoorn en alle mooie vogels waren ook al heel tof. En de Zoo was open.

Genoeg over Afrika nu.
Door naar Amerika!
Over een dikke week vertrek ik naar Los Angeles om daar met JSF piloten uit Nederland na te denken en te praten over technologie, disruptie en educatie. Want die nieuwe vliegmachines zitten zo boordevol nieuwe technologie, en hoe draag je die kennis nou een beetje efficiënt over?

Terwijl ik mijn reis naar LA aan het plannen was gebeurde er iets wonderlijks: mijn lief Anke, die grote zakelijke events produceert en regisseert, was benaderd voor een klus in New York, samen metSimone Heeremans (dankzij wie ik overigens in Tuschinski stond), in dezelfde periode!
Dus tsja, overmacht! Nu moet ik wel even langs New York! En dat komt eigenlijk heel goed uit, want via Robbert Zoon heb ik inmiddels allemaal contacten in de Big Apple en ik heb tenslotte een date met Taylor Mali in Brooklyn.

Dat roepen naar de kosmos (plus heel hard werken en mazzel hebben) werkt dus best goed, zeg!
Binnen een paar maanden tijd voor je werk naar Helsinki, Kaapstad, Johannesburg, LA en NY mogen reizen is zo… gaaf! En ja, ook intensief, en soms ronduit zwaar, maar vooral heel erg de moeite waard.