Hack je research! (#research)

Lifehackers, dat zijn mensen die bezig zijn met nadenken over hoe dingen slimmer, sneller en goedkoper kunnen. Het zijn handige rakkers, met verstand van dingen.

Mijn betrokkenheid bij het opzetten van lifehacking.nl was trouwens niet omdat ik zelf nou zo handig ben –  dat ben ik namelijk helemaal niet  – maar puur uit fascinatie. En het leuke was, ik verzamelde op deze manier allemaal mensen om me heen, die wél heel handig zijn.
Ik kan inmiddels op vele lifehackers een beroep doen als ik ergens niet uitkom en ik mag regelmatig hun boeken gratis weggeven in mijn nieuwsbrief.

Eigenlijk pak ik heel veel dingen zo aan.
Ik roep heel hard dat ik iets interessant vind, deel vrijelijk mijn (beperkte) kennis, en binnen afzienbare tijd sluiten andere mensen zich bij me aan – mensen die écht iets weten – en zit ik zomaar eerste rang bij nieuwe ontdekkingen en inzichten. Ha!

Ik noem dat in goed Nederlands het ‘outsourcen van research’. Waarom zou je zelfs iets gaan uitzoeken, als je het ook een ander voor je kan laten doen? Dat is namelijk vaak nog veel leuker ook!

Neem bijvoorbeeld boeken. Er verschijnen een heleboel interessante boeken, maar ik heb de tijd niet om ze allemaal te lezen.
Daar heb ik lang geleden al eens een list op verzonnen. Ik geef gewoon heel veel boeken weg aan mensen in mijn omgeving. Als ik iemand dan enige tijd later weer tegen kom zeg ik: ‘Hee dat boek wat ik je laatst gaf hè, heb je dat gelezen? Was het wat? Kun je de belangrijkste inzichten met me delen?’

Of ik ga koffie drinken met schrijvers en laat ze over de inhoud van hun boek vertellen. Dat doen schrijvers over het algemeen heel graag namelijk, praten over hun onderwerp. Duh; ze hebben er niet voor niets een boek over geschreven!

Met Quantified Self heb ik ook iets dergelijks gedaan. Een paar jaar geleden ging ik met Joost Plattel naar een QS conferentie in San Francisco, om te proberen Quantified Self naar Europa te halen. Dat is gelukt en we hebben in Nederland zelfs het eerste QS-instituut ter wereld opgericht. Ik ben zelf geen autoriteit op het gebied, maar als ik iets wil weten, zijn er nu een heleboel mensen die ik kan bellen.
(Lees hier een leuk interview met Martijn de Groot, onderzoeksleider van het QS instituut, afgenomen tijdens de afgelopen QS Conference, op 8-10 juni in San Francisco.)

En voor biohacking geldt hetzelfde. Vorig jaar (vandaag exact een jaar geleden!) liet ik een rfid-chip in mijn pols implanteren, omdat ik nieuwsgierig was en er meer van wilde weten. (Filmpje nog eens zien? Klik!)

Ik dacht: als ik zo’n chip onder mijn huid heb, dan trek ik vast allerlei mensen aan die me kunnen helpen met mijn onderzoek. En dat klopte. Ik werd gevraagd als spreker op de Biohacker Summit in Helsinki, waar ik een heleboel kennis heb opgedaan en inmiddels heb ik zo’n 60 mensen om me heen verzameld die ook een chip onder hun huid dragen, waaronder Peter Diamandis. Ik hoef niet meer in mijn eentje uit te vinden wat er allemaal mogelijk is met mijn chip, want de kennis en informatie komt zomaar gratis naar me toe!

(Eigenlijk ben ik goed bekeken tóch best handig. :))