Een jaar papa

Morgen is Robin jarig, voor de eerste keer.
Dat betekent dat ik een jaar papa ben.

Het vaderschap levert me een heleboel nieuwe skills op. Ik bedoel: het is natuurlijk vooral Robin die als een dolle nieuwe skills leert, maar ik, als vader, daarmee ook.
Robin kan inmiddels kruipen, en ik kan dus traphekjes plaatsen! (Of nouja…met een beetje hulp dan toch….ehm … anyway. Sorry Anke, het was echt heel lastig, in zo’n monumentaal pand.)

Naast nieuwe skills komt het vaderschap ook met nieuwe overtuigingen.
Riep ik een paar jaar geleden nog dat ik nooit meer een auto wilde – reizen per trein en taxi was in mijn leven vele malen praktischer –  ineens leek het toch wel weer handig, zo’n eigen vervoermiddel, alleen al om een beetje makkelijk naar oma te kunnen reizen met de kinderwagen en het logeerbedje en de luiertas en alles.
Dus wat doe je dan? Dan koop je een oude Volvo.

Nieuwe gevoelens, die zijn er ook. En hoe!
En nieuwe onzekerheden. (Over vaccineren bijvoorbeeld, wat ik na er heel veel over gelezen te hebben, nog steeds een ongelofelijk complex fenomeen vind.)
En nieuwe dilemma’s. Met betrekking tot de combinatie van zorg en werk, en kinderopvang.
En ruimtegebrek, dat ook.
Dus we gaan verhuizen! Jeeej! Naar een groter huis, met een tuin en een eigen kamer voor Robin!

Het was een enerverend jaar, maar terugkijkend kan ik alleen maar zeggen dat ik het héél erg leuk vind om vader te zijn.
Nog leuker dan ik dacht.
En dat komt natuurlijk vooral omdat Robin fantastisch is.
(Echt, ze is zó leuk! En ze heeft ook nog eens ongelofelijke mazzel: ze heeft namelijk de liefste moeder van de wereld.)

Kijk, hier was ze op haar eerste board meeting, bij T-mobile! 😉