Ojee……en de mensen dan?

Inhoudelijk krijg ik niet zo heel vaak kritiek op mijn lezingen.
Ik ben een storyteller; ik beschrijf slechts de dingen die ik waarneem in de maatschappij, ik bedenk ze niet. Don’t shoot the messenger, dat begrijpen de meeste mensen best.

Maar af en toe krijg ik toch ineens te maken met feedback, soms zelfs met het predicaat ‘niet mals.’

Zo ontving ik onlangs na een lezing een bericht van iemand die zich had ‘doodgeërgerd aan mijn verhaal.’ En dan met name aan mijn opmerking dat ik gemakzucht een deugd vind (omdat gemakzucht leidt tot het verzinnen van handige uitvindingen om tijd mee te besparen, zoals bijvoorbeeld de app TextExpander, waarmee je versneld kunt typen en in feite een soort automatisch teksten kunt genereren).
‘Hoe doe jij dat dan met relaties? Heb je een relatie, heb je vrienden? En krijgen die ook automatische reacties?’

Tsja. Het was een wat korte lezing geweest en blijkbaar had ik net niet genoeg tijd genomen om een en ander goed te duiden, waardoor dit misverstand was ontstaan. Want ik hou juist heel véél van mensen en van knuffelen en van persoonlijke aandacht. Ik ben zelfs zoveel met mensen bezig dat ik zelden tijd heb voor mijn computer! Daarom is het ook zo handig dat ik een heleboel dingen heb geautomatiseerd en kan afkorten met behulp van tijdbesparende tools.
Bovendien ben ik helemaal niet van mening dat technologie een bedreiging vormt voor menselijk contact, integendeel; het maakt juist interactie met meer mensen mogelijk. Technologie maakt de wereld kleiner en groter tegelijkertijd.

Ik bekijk de technologische ontwikkelingen met grote interesse en ik ben positief over de toekomst. (De kindersterfte is de laatste twintig jaar gehalveerd en de verwachting is dat dat de komende drie jaar nog een keer gebeurt. En de kans om onthoofd te worden is vandaag de dag historisch laag! Ik bedoel: hee, dat is allemaal echt heel goed nieuws!)

Maar ik snap tegelijkertijd ook heus wel dat niet alle mensen het zo leuk en spannend vinden als ik. En dat sommige mensen er zelfs bang voor zijn.
Het gaat ook allemaal wel heel snel.
Science fiction, dat is nu!

• Batterijtechnologie is een veel belangrijkere puzzel dan we doorhebben.
• Worden zendmasten voor telefoons overbodig?
• De mogelijke oorzaak van Alzheimer is gevonden.
• Cryptocurrency en digitale valuta gaan sneller groot worden dan menigeen denkt: Bitcoins voor Henk en Ingrid.
• Vandaag kondigt Tesla waarschijnlijk een grote huisbatterij aan.
• Naar Mars verhuizen binnen een paar generaties is niet meer zo ondenkbaar als 5 jaar geleden.
• Nanoneuzen detecteren slecht eten en explosieven. (Nu nog wachten op een goedkope oplossing om kernwapens op te sporen.)
• Hoe hack je de groei van bomen?
• Hamburgers uit het laboratorium worden betaalbaar.
• Te weinig zon voor een zonnecentrale? Geen probleem, gewoon een slim vergrootglas gebruiken.
• Moeiteloos de vierdaagse lopen? Met dit hulpmiddel verbeter je je wandel-efficiëntie.
• Het einde van portemonnee is nabij

Mijn moeder moest eerst niets hebben van computers. ‘Dat ga ik niet meer doen hoor, op mijn leeftijd,’ zei ze. Maar inmiddels heeft ze ontdekt dat zo’n iPad toch best handig is om te bankieren en te kunnen facetimen met haar kleindochter.

Ik vraag wel eens tijdens een lezing: ‘Wie is hier vandaag gekomen met de auto?’
Dan gaan er meestal vele handen omhoog.
‘Waarom? Waarom zijn jullie niet komen lopen? Oh. Aha: dat dúúrt te lang.’

(…)

Mensen vinden het dus volkomen normaal om met de auto naar een congres te komen, maar als ik gadgets en tools laat zien die ons leven op andere vlakken makkelijker maken dan schieten ze in de weerstand.
Het is grappig en logisch tegelijk; onbekend maakt onbemind.
En angst en doemscenario’s over technologie zijn van alle tijden.
Toen de eerste treinen in het landschap verschenen waren de boeren in paniek: de koeien zouden geen melk meer geven. De auto, de televisie en het faxapparaat zijn ooit met dezelfde scepsis ontvangen als nu de zorgrobot.

Het heeft alleen zo weinig zin om te discussiëren over of technologische ontwikkelingen wenselijk zijn of niet.
Technologische ontwikkeling ís.
En gaat maar één kant op; vooruit.
We kunnen (en moeten!) hoogstens discussiëren over de ethiek en wetgeving omtrent een en ander.
Bij Permanent Beta gaan we hier binnenkort ruimschoots aandacht aan besteden. We hebben twee heren in het vizier, die er al heel veel over hebben nagedacht: Thomas Baar en Jeroen van den Hoven, beide werkzaam aan de TU Delft. (Klik, filmpje)

Een van de beste denkers wereldwijd over dit onderwerp vind ik Kevin Kelly, founder van Quantified Self en Cool Tools.
Hij schreef het boek: What Technology Wants, waarin hij een heel interessante kijk op de dynamiek van de technologie geeft.
Onlangs schreef hij op zijn blog The Technium dat hij niet bang is dat de supercomputers de mensheid gaan overnemen.
Dat zou je eigenlijk echt even moeten lezen. 

En wat je verder zou moeten doen is: kritisch blijven, een open, flexibele nieuwsgierige houding aannemen en werken aan je digitale vaardigheden. Spelenderwijs, door te klooien.
En door af en toe op lifehacking.nl te kijken.
En naar bijeenkomsten van Permanent Beta te komen, om te weten wat er speelt en tools in handen te krijgen.