Credit where credit is due….Henk Eggens

Ik zou niet staan waar ik nu sta zonder de hulp van vele honderden mensen. Een van die bijzondere mensen aan wie ik veel te danken heb is Henk Eggens.

Ik leerde hem kennen bij ons in het dorp toen hij zich nog bezighield met opleidingsvraagstukken binnen het leger. Later ontmoette ik hem in de hoedanigheid van HR-directeur van de Hazewinkel Pers.
Henk bleek de ideale man op de goede plek op het juiste moment bij het binnenhalen van het Dagblad van het Noorden als mediapartner van het hunebed-project Gathering Stones.
Alleen al hierom verdient hij mijn eeuwige dankbaarheid.

Na het bouwen van het hunebed vielen vele mensen in een zwart gat en besloten om samen leuke dingen te gaan doen. Met een fijn clubje mensen richtten we toen het Authenticiteitsnetwerk op. (We hebben het hier over 2003, 2004, 2005.)
Het Authenticiteitsnetwerk organiseerde maandelijkse gratis toegankelijke pretentieloze bijeenkomsten in Borger, met telkens een andere spreker.
Onze gezamenlijke plannen waren tamelijk ambitieus. (Wat maar weer bewijst dat ambitieus en pretentieloos best goed samen gaan.)
Zo reisden Henk en ik onder andere naar de Algarve, om te kijken of we daar ook leuke sessies konden organiseren, etc.
Niet veel later werd Henk de uitgever van mijn eerste boek, over Elvenstone. Een prachtig boekje, maar hier bleken we blijkbaar iets té ambitieus, want het  leidde tot hoog oplaaiende emoties en zelfs tot deurwaarder-ellende tussen ons.
Maar dat is gelukkig allemaal weer goed gekomen.

In 2007 ging ik samen met Henk, Jan WiIllem Wolff en andere ondernemers naar Seattle, op ontdekkingstocht naar de kansen van de experience-economie voor Noord Nederland (en bezochten we de beroemde Pike Place Fishmarket en een aantal microbreweries, zoals we nu ook overal zien opduiken, zoalsMaallust in Veenhuizen, waar Jan Willem Wolff en Henk Eggens mede-oprichters van zijn.)

Al jaren is Henk Eggens directeur van Noorderlink, hét HR-platform van Noord Nederland en sinds een paar jaar heeft hij een kerk in handen gekregen in – again – Borger. Deze kerk staat midden in het dorp (pun intented) en is voor muzikanten over de hele wereld langzamerhand een bedevaartsoord aan het worden. Geloof, me, ik ken dat dorp, en een hunebed bouwen is moeilijk, maar wat Henk nu aan het flikken is is echt onmogelijk…..

Petje af, Henk, ik hoop je een keer mee te nemen naar Zuid Afrika!