De grond trilt (en dat is echt niet tof)

Mensen die mij een beetje kennen, weten dat ik niet bepaald een activist ben.
Af en toe, als een bank een stommiteit uithaalt of als de EU met stupide wetgeving aankomt, wil ik nog wel eens een aantal krachtige tweets de deur uit gooien, maar dat is het dan wel.

Dat heeft overigens niets met luiheid te maken, maar met twee dingen:

A) ik vind het lastig om me op politiek terrein te begeven, omdat ik – hoewel ik fan ben van een groot aantal ambtenaren in het bijzonder – een uiterst gezond wantrouwen koester jegens politici in het algemeen;
B) de meeste politieke zaken zijn veel te complex om zomaar iets over te roepen; zelden heb je alle relevante informatie tot je beschikking die je nodig hebt om een gefundeerde mening te vormen.

Maar heel soms –  noem het populisme 🙂 – ga ik af op mijn buikgevoel. En dat buikgevoel vertelt me al een tijdje dat er iets grondig mis is met hoe het Openbaar Bestuur omgaat met schaliegas en met de aardbevingsproblematiek in Groningen.

Over schaliegas ga ik het in de toekomst nog wel eens hebben (als ze bij de overheid het gore lef hebben met schaliegas te beginnen in Nederland, dan vinden ze mij op hun pad), ik beperk me nu even tot de aardbevingen.
Misschien heeft het ermee te maken dat ik er vandaan kom en dat Groningen me aan het hart gaat, maar ook los daarvan kan ik als ik alles lees wat erover wordt geschreven niet anders dan concluderen dat er NIETS VAN DEUGT!

Bron: www.veiligheidsregiogroningen.nl

In het gunstigste geval – en laten we daar voor het gemak vanuit gaan – heeft het zo lang geduurd voor er actie werd ondernomen (de eerste aardbeving in Groningen was al in 1986) omdat er bij alle partijen sprake was van onwetendheid.
Hoe dan ook, die tijd is voorbij.
Groningen, en daarmee Nederland, heeft een serieus probleem.

Een ingewikkeld en ondoorzichtig probleem bovendien, omdat er enerzijds HEEL VEEL GELD mee gemoeid is (daarvan hebben kwesties nog wel eens de neiging troebel te worden) en anderzijds, omdat ‘we’ het allemaal niet zo goed weten.
Omdat het een nieuwe situatie is.
Aardbevingen door gaswinning zijn namelijk een ander soort aardbevingen dan aardbevingen die ontstaan door het verschuiven van tektonische platen. Ze gebeuren veel minder diep in de aarde, om maar iets te noemen. Kunnen we daar dan dus wel dezelfde theorieën en voorspellingen op los laten? Is, bijvoorbeeld, denken in termen van de schaal van Richter wel reëel?

Ik weet het allemaal niet.
Ik heb er geen verstand van.
Maar toevallig zit er in Assen het enige sensortechnologie instituut van Nederland en bouwt Google momenteel een mega-datacenter in de Eemshaven.
Ik wed dat alleen al die twee partijen gruwelijk veel verstand hebben van het analyseren van sensordata en predictive intelligence.
Zou het niet handig zijn om daar gebruik van te maken?

Ik zou bijvoorbeeld, als ik Groninger Seaports was geweest, de hulp van Google m.b.t. het aardbevingsvraagstuk hebben mee-onderhandeld in de vestigingsdeal, desnoods tegen een leuke korting op de vierkante meter prijs.

Maar ja, dit soort dingen hebben natuurlijk alleen zin als de NAM, het Rijk en de Provincie eindelijk eens de noodzaak van open data en transparant bestuur gaan snappen.

Again, ik ben geen activist, maar sommige urgente vraagstukken vragen toch om activisme.
Dus!
Begin maar met het lezen!

Hier:

Rob Zijlstra: Nam: Oliedom (2)
Feynman en/of Feiten: Gas
FD: Ziekenhuis Groningen met handen in haar om ‘aardbevingbestendige’ nieuwbouw (even gratis registreren)