Biohacking

Gepubliceerd: 5 december 2014

Door: Martijn Aslander

Categoriën: Algemeen, Overige

Deel dit bericht:

Tegenwoordig vind je mijn wekelijkse portie belevenissen, inzichten, mijmeringen én handige tips op World Hey bekijk hier de laatste of schrijf je hieronder ↓ eenvoudig in en je ontvangt ze in je inbox.

Op 30 juni jl. (een datum die ik goed kan onthouden omdat het de dag was voordat ons dochtertje Robin werd geboren) werd ik een van de eerste Nederlanders met een onderhuidse RFID chip.
(Hier kun je de huiveringwekkende implantatie nog eens terugkijken.)

Ik heb trouwens eindelijk bedacht hoe ik moet reageren op de vraag die me sindsdien voortdurend wordt gesteld: ‘Maar wat kun je daar dan mee?’ 
Ik placht tegenwoordig te antwoorden met de wedervraag: ‘Tsja, wat kun je met een stopcontact?’
Want wat je met een stopcontact kunt hangt namelijk af van welk apparaat je ermee verbindt en zo is het ook met een RFID chip. Het is in feite maar een dom, passief ding, dat niets kan, tot dat je hem vertelt wat ie moet doen. En dat kan van alles zijn.

Het lijkt me hartstikke leuk om straks mijn voordeur te kunnen openen zonder sleutel, maar verder weet ik het gewoon nog niet!

Er verschijnen steeds meer apparaten op de markt die kunnen praten met een RFID chip, dus dat komt vanzelf, ik maak me daarover geen zorgen. Voorlopig ben ik gewoon alvast future-proof, zo zie ik het.

Wat ik er trouwens intussen wél mee doe, is aanleiding geven tot discussie. Ik merk in de wandelgangen dat er nog heel veel onduidelijkheid bestaat over implantables, dat er veel wordt gespeculeerd over de zin en onzin ervan en dat er heel wat ethische kwesties bij komen kijken.
Ik blijf het in dat opzicht intrigerend vinden dat we een heel wat ingewikkelder apparaat als een pacemaker heel gewoon vinden, maar dat ‘mijn’ chipje, ter grootte van een rijstkorrel, bijkans leidt tot massahysterie.

Sinds 30 juni zijn er trouwens alweer een stuk of vijf events geweest waarbij mensen mijn voorbeeld hebben gevolgd.
Op de afgelopen Permanent Beta dag, bijvoorbeeld, heeft Tom van Oudenaarden opnieuw vijftien mensen voorzien van een chip,  onder wie Marcel van Driel, Connie Maathuis, Ruben HorbachKees Plattel en Renger Koning.  (Ja, de chipped ones bevinden zich tegenwoordig in goed gezelschap!)

Wat voor mij persoonlijk een heel mooi moment was, tijdens de bovengenoemde Singularity Summit kreeg een van mijn absolute helden Peter Diamandis een chip in zijn hand.

(Bekijk anders ook nog even de Tegenlicht aflevering over zijn boek Abundance (overvloed). Een fijne, hoopvolle benadering van de toekomst.)

Oja, heel leuk: volgende week ben ik een van de sprekers op deBiohacker Summit In Helsinki, Finland.

(Waarschuwing, hieronder volgt een wel heel vette trailer:)