Da Vinci en China

Ik gebruik regelmatig aannames als kapstok voor mijn verhaallijnen.

Soms kom ik er na verloop van tijd achter dat zo’n aanname niet blijkt te kloppen.
Dat geeft niet, want het draait bij mijn lezingen om de onderliggende boodschap en eigenlijk nooit om de letterlijke tekst. Ik mag functioneel ongenuanceerd en kort door de bocht zijn, dat vind ik een van de leukste dingen van mijn werk. (‘Ik heb zelden gelijk, maar wel vaak een punt.’)

Maar deze zomer kwam ik ineens zomaar drie (!) dingen tegen die ineens anders bleken te zijn dan ik tot dan toe had aangenomen, waardoor ik toch even gedwongen werd na te denken over mijn materiaal. (Damn!, het zou zo maar kunnen dat veel van wat ik heb verteld in mijn lezingen gewoon niet klopt !:))

Ten eerste: momenteel ben ik op aanraden van Henk Koopmans het boek 1434 aan het lezen, waarin beweerd wordt dat waarschijnlijk veel van Da Vinci’s kennis uit China kwam. Er liggen bewijzen dat een aantal baanbrekende ideeën van da Vinci hun bron vinden in een bezoek van een Chinese vloot aan Florence.
Huh?
Het maakt voor die baanbrekende ideeën natuurlijk niet uit, maar zet toch alles even in een ander perspectief. (Hmmm…..dus Da Vinci was in feite ook een verbinder van kennis….? :))

Ook dit artikel deed me even achter mijn oren krabben.
Huh? Er zijn nog nooit zo weinig startups geweest als nu?

En dan noem ik ook nog even dit boek: Verwoesting en Vooruitgang, waarin Ian Morris stelt dat oorlog het leven op aarde veiliger en vredelievender heeft gemaakt.
Huh?