Astronauts of spaceship earth
Het is natuurlijk niemand ontgaan: Wubbo Ockels is overleden. Ik heb hem best goed gekend, als terugkerend gast op het Natural Networking Festival (en een van de leukste barkeepers die we ooit hadden :)).
De laatste keer, afgelopen augustus, was zijn ziekte al vergevorderd, al was hij geenszins van plan zich daarbij neer te leggen. Op de laatste avond emotioneerde hij – terwijl de stortregen op de tent roffelde – alle aanwezigen met een even krachtig als kwetsbaar optreden. Hij vertelde hoe hij met zijn ziekte omging en gaf een presentatie van Falun Dafa, een Chinese bewegingsmeditatie, waarmee hij zijn lichaam probeerde te helen. Een opname hiervan ging vervolgens de wereld over.
Er zal een lege plek zijn op het aankomende festival, dat inmiddels Permanent Beta Festival heet.
Naast alle terecht lovende woorden die over hem gesproken werden in de pers, werd Wubbo Ockels tijdens zijn leven ook wel eens beticht van luchtfietserij, in die zin dat hij een heleboel dingen begon, maar niet afmaakte.
Daar heb ik zo eens wat over zitten nadenken.
Ik denk dat dingen beginnen veel moeilijker is dan dingen afmaken.
Natuurlijk, de volharding die je nodig hebt om dingen tot een eind te brengen is een belangrijke deugd, maar de moed die nodig is om te beginnen wordt onderschat. Voor beginnen (vanuit een visie, vanuit een droom over een betere wereld) heb je lef nodig, moet je de confrontatie aangaan met je angsten.
Overigens kreeg Da Vinci, een van de grootste denkers uit het verleden, dezelfde kritiek naar zijn hoofd geslingerd. Ik bedoel maar!
Wubbo Ockels was wat mij betreft een waarachtig Homo Universalis.
Voor wie hem nog niet gelezen heeft, hier is de brief die hij aan de mensheid naliet.
En nou moet ik ineens onwillekeurig hieraan denken:
En lees anders ook nog even het artikel 10 overlooked truths about taking action bij de Must Reads. In de zijbalk.