Biohacking

Al een hele tijd ben ik gefascineerd door de combinatie van technologie en biologie. En dan heb ik het nu even niet over bionica en biomimicry (waarbij de natuur als voorbeeld dient voor technologie) maar over de andere kant: het zogenaamde Biohacking (synthetische biologie, biological engineering), oftewel het technologisch modificeren van de natuur.

Kevin Kelly, co-founder van QS, schreef erover in zijn boek What Technology Wants. Biologie en technologie komen steeds dichter bij elkaar en dat levert allerlei spannends op.
Zo zag ik bijvoorbeeld enkele weken geleden, bij TEDxBrussel, de talk van Antony Evans, over ‘glowing plants’. Wat als we planten zo kunnen maken dat ze overdag licht zouden absorberen, om dat ’s nachts weer af te geven? Dan hebben we geen lantaarnpalen meer nodig!
(Bij mensen die enige tijd geleden zomergast Daan Roosegaarde zagen, gaan er nu belletjes rinkelen.)

We leven in fascinerende tijden. In een nieuwe renaissance, zoals ik het noem. Of zoals Peter Diamandis stelt in Abundance: dit is het exponentiële tijdperk, waarin op technologisch gebied enorme sprongen gemaakt gaan worden. Er kunnen straks dingen, die we nu nog niet eens voor mogelijk houden. Het is absoluut niet ondenkbaar dat het over twintig jaar volstrekt normaal is om lenzen te implanteren met een infraroodfunctie, waarmee we in het donker kunnen zien (dat gaat onze generatie dus nog meemaken, hè). En natuurlijk, veel mensen zullen hierbij meewarig hun hoofd schudden, maar bedenk dat er bij de inmiddels algemeen geaccepteerde kunstheup en pacemaker ook ooit meewarig is gekeken….

In dit kader is het boeiend om de rapporten van Darpa (Defence Advanced Research Projects Agency) te lezen. Of dit: Global Trends 2030 . Of Inferno van Dan Brown, waarin transhumanisme een prominente rol speelt.

Ik besef heus dat het niet allemaal positief is en dat er een hoop (ethische) kanttekeningen zijn te maken, maar voorlopig volg ik de ontwikkelingen met grote interesse.

Ik vind het zelfs zo interessant, dat ik heb besloten de confrontatie ermee aan te gaan. Samen met Melissa Oudshoorn van TEDxGroningen heb ik me aangemeld voor een experiment; ik ga een chip in mijn hand laten plaatsen. Net als Amal Graafstra. KLIK!

Als het goed is heb ik in februari het pakketje in huis – en dan moet ik dus nog even iemand zien te vinden die het ding daadwerkelijk onder mijn huid gaat knutselen.
(Nouja, niets nieuws onder de zon, in de Baja Beach Club konden VIP-bezoekers al in 2004 met een onderhuidse chip hun drankjes betalen.)

Ik ben reuze benieuwd. Wat kan ik er straks allemaal mee? Hoe en voor welke toepassingen ga ik de chip programmeren? Als Melissa en ik elkaar een hand geven, kunnen we dan informatie uitwisselen?

(Ik vind het heus ook wel een beetje eng, hoor, maar ja, iets eng vinden heeft me nog nooit ergens van weerhouden.)

Meer hierover als het zover is!