NNF – historie
Gepubliceerd: 29 september 2013
Door: Martijn Aslander
Categoriën: Initiatieven, Permanent Beta
Tegenwoordig vind je mijn wekelijkse portie belevenissen, inzichten, mijmeringen én handige tips op World Hey bekijk hier de laatste of schrijf je hieronder ↓ eenvoudig in en je ontvangt ze in je inbox.
‘Mystery festivals should be unforgettable events, casting their shadows over the whole of one’s future life, creating experiences that transform existence.’ –Aristoteles–
Het was 2004, twee jaar na Gathering Stones – het duizelingwekkende project rondom de bouw van een hunebed, dat me een paar jaar van mij leven had gekost.
Inmiddels was ik uitgerust en bijgekomen en toe aan een nieuwe uitdaging.
Van mijn 8e tot mijn 26e was mijn jaarlijkse hoogtepunt het NPK geweest, het grote pinksterkamp van de scouting. Zoiets wilde ik zelf gaan organiseren. Maar dan niet met scouts, maar met denkers en pioniers. Een inspirerend festival. In een bos.
Zo zat ik wat hardop te mijmeren tegen een aantal mensen in restaurant De Tijd in Assen (dat inmiddels niet meer bestaat). Onder hen was Daan Busé, die destijds al veel ervaring had met het organiseren van evenementen en ook zin had iets bijzonders op touw te zetten. Voor we het wisten hadden we spijkers met koppen geslagen: we gingen het gewoon doen.
We formuleerden drie uitgangspunten:
– De entree moet zo goedkoop zijn dat iedereen snapt dat ie moet meehelpen;
– De kwaliteit van het eten en drinken moet hoog zijn;
– Mensen die het koud hebben moeten het warm kunnen krijgen, mensen die nat zijn moeten droog kunnen worden.
De uitgangspunten vertaalden zich in het volgende plan van aanpak: ‘We bouwen een kantoor en we bouwen een keuken, we zorgen voor tenten en kampvuren, we zetten voldoende aggregaten neer, we nodigen mensen uit en we kijken wat er gebeurt.’
En zo geschiedde: slechts drie weken later, in het bos bij Schoonloo, stond er een heus festival: Het NNF, het Natural Networking Festival.
De naam was bedacht door Patrick Van Aalst, onder het motto: de vakantie is voorbij en je staat te popelen om enthousiast aan de slag te gaan. Maar wat ga je doen? En met wie?
Het einde van de zomer is hét moment om met mensen in contact te komen, met gelijkgestemden en andersdenkenden, met mensen die zich op knooppunten van andere netwerken bevinden, om je plannen en ideeën een boost te geven.
Het festival werd een razend succes en resulteerde in een jaarlijks terugkerend evenement. De bezetting van het team heeft door de jaren sterke wisselingen ondergaan, maar het is keer op keer gelukt een fantastisch festival neer te zetten, met telkens opnieuw een bijzondere remix van mensen. En met maatschappelijke invloed bovendien, doordat we denkkracht leveren aan het bedrijfsleven in ruil voor sponsoring. Voor velen geldt het NNF inmiddels als een ankerpunt en een jaarlijkse reünie.
Maar wat ís het NNF nou precies?
Het is geen muziekfestival, hoewel er wel muziek is.
Het is geen theater- of kunstfestival, hoewel er wel theater en kunst is.
Op de website van Burning Man, een van de inspiratiebronnen voor het NNF, staat te lezen: ‘Trying to explain what Burning Man is, to someone who has never been to the event, is a bit like trying to explain what a particular color looks like to someone who is blind (….) to truly understand this event, one must participate.’
Zo is het met het NNF eigenlijk ook. Je moet er geweest zijn om het echt te snappen.
Het NNF gaat over vrijheid, respect, gelijkheid, delen, helpen, inspireren. Het is een ‘meeting of minds’, een kruisbestuiving tussen de verschillende netwerken en mensen, met eigen disciplines, interesses en talenten. Voor de kosten van de infrastructuur wordt samen zorggedragen. Iedereen draagt bij in de vorm van sociaal kapitaal (workshops, activiteiten) of praktische input (opbouwen, afwassen of andere klussen).
Het is geen festival dat wordt geconsumeerd, het is een festival dat gezamenlijk wordt gecreëerd, binnen een aantal vastgestelde contouren.
(lees hier de impressie van een festivalganger, die de essentie heel aardig weet te treffen.)
Het NNF is een besloten festival; je kunt je aanmelden, maar deelname geschiedt uiteindelijk op uitnodiging. Niet uit elitaire overwegingen (uitdrukkelijk niet: het publiek bestaat uit de meest uiteenlopende mensen, van miljonairs tot bijstandsvaders, de hoogleraar de deejay, de astronaut en de kleuterjuf, niemand is herkenbaar als zodanig, want iedereen loopt in zijn boskloffie) maar omdat we graag van te voren willen weten wie er komt en wat iemand kan bijdragen en toevoegen. En omdat we iedereen persoonlijk willen kennen; het NNF is en blijft een klein festival.
Het leuke is, dat de periode dat het festival bestaat, samenviel met de opkomst van de netwerksamenleving. Niet alleen is het hierdoor – gebruik makend van de sociale media – steeds gemakkelijker geworden om het festival te ‘organizonderen’, ook is het NNF een self fulfilling festival gebleken.
Lees ook: De tiende editie van het NNF
En: Tien jaar NNF. Hoe nu verder?